กิจกรรมทั้งหมด

ประกาศปิดเว็บไซต์โลกเวทมนตร์อย่างเป็นทางการ เรียน สมาชิกและผู้อุปการคุณ เรื่อง แจ้งปิดการเข้าถึงเว็บไซต์โลกเวทมนตร์ ด้วยปัญหาเชิงเทคนิคที่ยังไม่สามารถแก้ไขได้จนถึงปัจจุบัน จุดบกพร่องนี้กลายเป็นปัญหาเรื้อรังที่ส่งผลต่อเสถียรภาพการใช้งานเว็บไซต์เป็นอย่างมาก สภาผู้วิเศษจึงมีมติให้ปิดการเข้าถึงเว็บไซต์โลกเวทมนตร์ในวันที่ 31 ธันวาคม 2566 โดยไม่มีกำหนดการเปิด ทั้งนี้ ทางสภาผู้เศษมีความประสงค์ที่จะเรียนสมาชิก 5 ประการ ดังนี้ ประการแรก เว็บไซต์โลกเวทมนตร์จะเปิดรับสมาชิกใหม่จนถึงวันที่ 15 ธันวาคม 2566 เป็นวันสุดท้าย โดยสมาชิกสามารถยื่นประวัติตัวละคร และแก้ไขเพื่อขออนุมัติประวัติตัวละครเป็นวันสุดท้ายเช่นเดียวกัน ภายหลังจากวันดังกล่าว ผู้ที่ยังอยู่ในกลุ่มรอตรวจสอบจะถูกลบไอดีอย่างถาวร ประการที่สอง แม้เว็บไซต์โลกเวทมนตร์จะปิดการเข้าถึง ด้านดิสคอร์ดโลกเวทมนตร์ยังคงเปิดให้ใช้งานตามปกติ สมาชิกสามารถพูดคุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบได้เช่นเดิม ทว่าจะไม่มีการอนุมัติสมาชิกใหม่เข้าเซิร์ฟเวอร์จนกว่าจะแจ้งให้ทราบอีกครั้ง ประการที่สาม ทางสภาผู้วิเศษจะดำเนินการคืนเงินสำหรับผู้ที่ร่วมบริจาคเงินสนับสนุนโลกเวทมนตร์และซื้อสินค้ารอบพิเศษที่ยังไม่มีการใช้งาน โดยสมาชิกสามารถกรอกข้อมูลได้ที่ แบบฟอร์มขอคืนเงินสนับสนุนโลกเวทมนตร์และสินค้ารอบพิเศษที่ยังไม่มีการใช้งาน ประการที่สี่ ห้าตระกูลที่ลงทะเบียนเลือกถิ่นที่อยู่อาศัยย่านโบรีอาจะได้รับการออกโฉนดที่ดินรับรองจากเว็บไซต์โลกเวทมนตร์ 1 ฉบับ เฉพาะต้นตระกูลเท่านั้นที่สามารถกรอกข้อมูลใน แบบฟอร์มขอรับโฉนดที่ดินโบรีอาหากต้องการออกโฉนดเพิ่มสามารถแจ้งความประสงค์ภายในฟอร์ม โดยมีค่าบริการออกโฉนดฉบับละ 100 เฟฮู จำกัดไม่เกินจำนวนสมาชิกในตระกูล (หนึ่งสมาชิกต่อหนึ่งฉบับเท่านั้น) หมายเหตุ: ข้อมูลที่กรอกใช้เพื่อตรวจสอบความถูกต้องในการโอนเงิน และจัดส่งโฉนดเท่านั้น ข้อมูลของท่านจะถูกเก็บเป็นความลับ ไม่เปิดเผยต่อบุคคลภายนอก และไม่ถูกนำไปใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ ประการที่ห้า ต่อเนื่องจากประการที่สี่ หากตระกูลใดต้องการเปลี่ยนรายชื่อ “ต้นตระกูล” ภายในโฉนดที่ดินรับรองจากเว็บไซต์โลกเวทมนตร์ โปรดแจ้งความประสงค์ไปยังดิสคอร์ดส่วนตัวของ Luesilna ท้ายสุดนี้ ทางเราขอแสดงความขอบคุณต่อแรงสนับสนุนที่สมาชิกมอบให้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา แล้วพบกันใหม่เมื่อเส้นทางของเรากลับมาบรรจบกันอีกครั้ง สภาผู้วิเศษ

ชื่อเวทมนตร์ของคุณ: Jolene ออกเสียงว่า: โจลีน วัน/เดือน/ปีเกิด: 2 มีนาคม xxxx อายุ: 18 ปี เพศสภาพ: Male เพศวิถี: ไม่ระบุ รูปพรรณสัณฐาน สีผมตามกำเนิด: ดำ สีตาตามกำเนิด: น้ำตาลเข้ม ความสูง: 175 ซม. น้ำหนัก: 55 กก. สีผิวตามกำเนิด: ขาว ตำหนิที่เห็นได้ชัดเจน: - ลักษณะการแต่งตัว: เน้นเรียบง่ายและคล่องตัวเข้าว่า จำพวกเสื้อยืดตัวใหญ่และกางเกงขาสามส่วน หรือไม่ก็เสื้อสเวตเตอร์แขนยาวและกางเกงคาร์โก้มักจะเป็นสิ่งที่โจลีนหยิบมาสวมใส่ ส่วนเครื่องประดับที่ใส่ติดตัวตลอดคือสร้อยคอประจำตระกูลและแหวนสีเงินเรียบ ๆ อีกสองสามวง อื่น ๆ ตามที่ต้องการ: ไม่มี อุปนิสัย: ด้วยความที่ครอบครัวนั้นเป็นผู้พิทักษ์จิตวิญญาณกระต่ายป่า จะว่าโจลีนมีนิสัยคล้ายกระต่ายก็ไม่ผิดนัก เด็กหนุ่มนั้นแสนขี้อายและพูดน้อยที่สุด ทั้งยังระมัดระวังตัวและตื่นกลัวกับสภาพแวดล้อมหรือเหตุการณ์แปลกใหม่ได้อย่างง่ายดาย แต่ถึงอย่างนั้นใช่ว่าโจลีนจะเป็นคนอมทุกข์อยู่เสมอ เมื่อใดก็ตามที่เด็กหนุ่มรู้สึกสบายใจหรือมีความสุข รอยยิ้มกว้างและดวงตาเป็นประกายจะปรากฏให้เห็นเมื่อนั้น ประวัติ: เอลสวิธฟิลด์ (Elswythfield) คือหมู่บ้านผู้วิเศษขนาดย่อม ๆ ที่แฝงตัวอยู่ในป่าทางตอนใต้ของฝรั่งเศส นอกจากทักษะการใช้เวทมนตร์ซึ่งเป็นเรื่องพื้นฐานของพวกเขาแล้วนั้น พวกเขายังมีจิตวิญญาณแห่งพงไพร ซึ่งจะตกทอดมาจากบรรพบุรุษและแตกต่างไปแต่ละตระกูล เพื่อคอยปกปักรักษาธรรมชาติเหล่านั้นให้ยังคงอยู่ ตระกูลของโจลีนนั้นเป็นตระกูลผู้พิทักษ์จิตวิญญาณกระต่ายป่า ทำให้เขาผูกพันและเชื่อมโยงสิ่งมีชีวิตเผ่าพันธุ์นี้ได้เป็นพิเศษ แน่นอนว่าผู้วิเศษอย่างพวกเขาจำเป็นจะต้องปิดบังตัวตนจากผู้ไร้เวทมนตร์อยู่ ทำให้การควบคุมและเรียนรู้พลังของตนนั้นจำเป็นยิ่ง ซึ่งเด็กทุกคนในหมู่บ้าน หากเติบโตมาจนถึงวัย 3 ขวบปีแล้ว จะต้องเข้าไปเรียนรู้การควบคุมและใช้งานเวทมนตร์จากผู้เฒ่าที่มีอายุมากที่สุดและถือว่าเป็นบุคคลที่ต้องเคารพมากที่สุดในหมู่บ้าน โจลีนไม่ใช่คนหัวไว ยิ่งในเรื่องของตำราและเวทมนตร์ต่าง ๆ แล้วยิ่งแล้วใหญ่ สิ่งที่เขาชอบคือการอยู่กับเหล่าสัตว์น้อยใหญ่ในป่าและพวกต้นไม้ใบหญ้ามากกว่าตำราหนังสือเรียน ความสามารถทางด้านเวทมนตร์ของเด็กหนุ่มในวัย 18 ปีจึงแทบจะเรียกว่าไม่ได้เก่งกาจไปมากกว่าเด็กในหมู่บ้านที่อายุอ่อนกว่าตนเลยเสียด้วยซ้ำ ดังนั้น ด้วยความกังวลของผู้เป็นบิดาและมารดา จำต้องให้โจลีนเดินทางมายังโลกเวทมนตร์ซึ่งเป็นสถานที่ที่ผู้วิเศษในเอลสวิธฟิลด์รู้จักกันดี และด้วยความหวังว่าการไปยัง ณ ที่แห่งนั้นจะทำให้โจลีนพัฒนาและสามารถดูแลตัวเองได้ แม้จะไม่อยากจากบ้านเกิดแต่ก็ต้องจำใจ โจลีนจึงเดินทางมาโลกเวทมนตร์ตามที่ถูกร้องขอ คุณเป็นพ่อมดแม่มดสายใด: ขาว สิ่งที่ชอบ : กระต่าย ดอกไม้ ฤดูใบไม้ผลิ สลัดผักไม่ใส่หอมหัวใหญ่ สิ่งที่ไม่ชอบ: ฤดูหนาว เสียงฟ้าร้อง เสียงอึกทึกครึกโครม คนใจร้าย อื่น ๆ ที่อยากระบุเพิ่มเติม: ไม่มี

ชื่อเวทมนตร์ของคุณ : Milaairy ออกเสียงว่า : มิไลแอร์รี่ วัน/เดือน/ปีเกิด : 22/04/2010 อายุ : 13 ปี เพศสภาพ : หญิง เพศวิถี : หญิง รูปพรรณสัณฐาน สีผมตามกำเนิด : สีเขียวใบไม้ สีตาตามกำเนิด : สีเขียว ความสูง : 152 เซนติเมตร น้ำหนัก : 43 กิโลกรัม สีผิวตามกำเนิด : สีผิวมนุษย์ / ขาว ตำหนิที่เห็นได้ชัดเจน : รอยแผลเป็นยาวที่กลางหลัง ลักษณะการแต่งตัว : ในวันธรรมดาเธอจะสวมชุดกระโปรงสีเข้ม บางครั้งก็สวมเสื้อคลุมไหมพรมทับ รองเท้าบูตสั้นสีดำ และสะพายกระเป๋าเป้หนังสีดำใบเล็ก ในวันฝนตกจะเห็นเธอสวมชุดคลุมสีดำยาวทั้งตัวที่เคลือบด้วยขี้ผึ้งจนขึ้นเงา อื่น ๆ ตามที่ต้องการ : ไม่มี อุปนิสัย : เธอเป็นเด็กที่ขี้อายกับคนแปลกหน้าแต่ก็อยากรู้อยากเห็นบางครั้งจะกล้าทำอะไรบ้าๆลงไปโดยไม่คิด ชอบเดินไปในที่ใหม่ๆเป็นการสำรวจ ชอบเรียนรู้อะไรใหม่ๆเสมอแต่ขี้ลืมง่าย เธอมักจะหยิบยื่นอาหารให้ผู้อื่นเสมอเพราะเธอชอบที่จะพกและตุนอาหารเหมือนกระรอก เธอโฟกัสสิ่งที่อยู่ตรงหน้าหรือที่สนใจมากเกินไปจนไม่ระวังรอบข้าง เช่น เธอวิ่งตามผีเสื้อจนวิ่งชนต้นไม้บ่อยๆในวัยเด็ก เมื่อเธอเจอสิ่งต้องสงสัย หรือสิ่งที่ตกอยู่บนพื้น เช่นเหรียญ กระดาษแปลกๆ พืชที่ไม่เคยเห็น เธอมักจะเก็บใส่ในกระเป๋า ถ้าของของคุณหล่นหายคุณจะมีโอกาสเจอมันได้กับเธอ ประวัติ : ข้าเกิดขึ้นมาจากแม่ที่เป็นดรายแอด และพ่อที่เป็นพ่อมด ท่านแม่ของข้าเล่าว่า เธอได้เจอมนุษย์เพศชายอายุดูไม่มาก เขาเป็นชายหนุ่มรูปงามในสายตาของเธอ เขาเข้าป่ามาเพื่อหาดอกไม้ชนิดหนึ่ง เธอแอบมองเขาเดินวนไปวนมาในป่ามา 5 วันแล้ว “เขาดูหลงทางมากกว่ามาหาดอกไม้นะ ความอิดโรยเกาะบนหน้าเขาเต็มไปหมดแล้ว” เธอกำลังคิดแบบนั้น แต่แล้วอยู่ๆเขาก็เดินเข้ามาหาและถามเธอว่าจะออกไปจากป่า....? จู่ๆเขาก็ล้มลงในขณะที่ยังพูดไม่จบด้วยซ้ำ เธอจึงต้องช่วยเหลือเขา ดูแลจนเขากลับมามีสติ พอตื่นขึ้นมาได้ก็ร้องไห้โฮ พร่ำเพ้อพูดถึงแม่ของเขา และความกลัวที่จะหลงป่าจนตาย และแน่นอนเธอต้องปลอบให้เขาสงบลง พอสงบลงได้เขาบอกเธอว่า เขาตกหลุมรักแม่ข้าตั้งแต่แรกเจอเลย ตอนเขาหมดสติเขาคิดว่าเขาตายแล้ว ตายไปทั้งๆที่เจอรักแรก แต่ตื่นขึ้นมาและได้รู้ว่าเธอดูแลเขา เขาก็ยิ่งรักเธอ จึงตัดสินใจอยู่ด้วยกัน เมื่อเธอตั้งครรภ์ ไม่นานเขาก็ตายจากไป ข้าอยู่กับท่านแม่และดรายแอดตนอื่นๆช่วยดูแลและสั่งสอนข้า ท่านแม่เล่าว่าข้าวิ่งชนต้นไม้บ่อยๆจนกลัวว่าข้าจะสติไม่ดี แถมยังเก็บเบอร์รีและเห็ดพิษเข้าปาก โชคดีที่ท่านแม่ ตาไวพอๆกับมือของข้า และตอนอายุ 6 ปี ข้าแอบวิ่งเล่นกลางดึก วิ่งหลงไปเกือบจะพ้นเขตป่าแล้ว บังเอิญเจอกับหมีเข้า ท่านแม่ช่วยและดรายแอดตนอื่นๆช่วยไว้ทันแต่ก็ได้รอยแผลที่กลางหลังมา ตอนนั้นข้าจำเหตุการณ์ได้ลางๆ พออายุถึง10ปี ท่านแม่จึงเล่าเรื่องและประวัติท่านพ่อให้ฟังว่า ท่านพ่อมีสายเลือดของผู้วิเศษอยู่ด้วย เนื่องจากท่านย่ามีสายเลือดของผู้วิเศษครึ่งหนึ่ง ส่วนท่านปู่นั้นเป็นแวรี่ เขาเกิดขึ้นมาเป็นลูกชายคนแรก และคนเดียวในครอบครัว แม่ของเขารู้ดีว่าเขาไม่ใช่แวรี่ แม้จะมีสายเลือดเพียงเสี้ยวเดียวจากแม่ เธอจึงบอกและสั่งสอนในเรื่องของผู้วิเศษให้เขาฟังแต่เด็ก จนเขาอายุ 3 ปี พ่อของเขาก็คิดเกิดกลัวบางอย่างขึ้นมา จึงกีดกันและขัดขวางไม่ให้เขาได้เรียนรู้เวทมนตร์ จากทั้งภายนอกและจากแม่แท้ๆ เมื่อเวลาผ่านพ้นเขาเติบโตขึ้นจนอายุ 18 ปี แน่นอนว่าเขาพร้อมแล้วที่จะออกไปเพื่อใช้ชีวิต ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาอยู่กับพ่อ ได้ฝึกและเรียนรู้การเดินทางและใช้ชีวิตในแบบแวรี่มามากพอแล้ว แม่ของเขารับรู้ความคิดของเขาตลอดเวลาว่าเขาต้องการอะไร เธอจึงนัดแนะและแอบใช้เวทมนตร์ครั้งสุดท้ายของเธอ พาเขาไปโลกเวทมนตร์ ครั้งสุดท้ายงั้นหรือ? อาจเป็นเช่นนั้นเพราะพ่อของเขาทำให้เธอไม่เคยได้ใช้เวทมนตร์อีกตั้งแต่เขาเกิด พ่อจับตามองตลอดเวลา และระยะทางที่เธอพาเขามาส่งนั้นห่างไกลจากโลกเวทมนตร์มาก กว่าจะเดินเท้าไปถึงคงใช้เวลาประมาณ 1 เดือนได้เลย และหลังจากส่งลูกชายไป เธอจะอยู่กับสามีได้นานแค่ไหนกันเชียว เธอคิดไว้แค่นั้น เธอรักลูกชายคนนี้มากจริงๆ หลังจากเขาถูกส่งมา ก็ได้ตามหา “คุณแมรี่ กู๊ด” จากสิ่งที่แม่ย้ำแก่เขา เมื่อเจอและได้พูดคุยกัน เขาจึงได้เริ่มต้นชีวิตในโลกเวทมนตร์ เขาเริ่มเรียนรู้จากคุณแมรี่ และเป็นลูกมือที่ร้านขนมแห่งหนึ่ง เขามีความสุขจริงๆ แต่ก็คิดถึงแม่มากพอๆกัน เมื่อเวลาผ่านไป 2 ปี เขาก็ได้รับมอบหมายให้ตามหาดอกไม้ชนิดหนึ่ง ซึ่งแน่นอนเขามั่นใจในฝีมือเดินป่าของเขา จึงเริ่มออกเดินทางเข้าป่าไป เดินหาไปซักพัก เหมือนเขาจะพึ่งรู้ตัว ว่าวิชาเดินป่าของเขาใช้ไม่ได้เลยกับป่าของที่นี่ เขาบ่นพึมพำตลอดทางว่า แย่แล้ว แย่แล้ว ให้ตายสิ ถึงจะบ่นแต่เท้าก็ยังเดินต่อไป พอเล่าจบแล้วท่านแม่ได้ยื่นกระเป๋าหนังเก่าๆใบหนึ่งให้ ภายในบรรจุด้วยเหรียญเล็กน้อยและสมุด2เล่ม เล่มหนึ่งเขียนเกี่ยวกับอาหารที่ดูสวยงามและหวาน มันคือขนม อีกเล่มเขียนเกี่ยวกับสมุนไพรและดอกไม้ในป่า ท่านพ่อวาดรูปสวยจริงๆ จากนั้นท่านแม่เริ่มลองสอนเวทมนตร์แบบง่ายของดรายแอด แต่ข้าทำไม่สำเร็จเลย ทำได้เพียงประกายแสงเปาะแปะในมือชั่วครู่แล้วสลายหายไป ท่านแม่บอกข้าว่า “ไม่ต้องเสียใจ เพราะว่าการสั่งสอนเวทมนตร์ของดรายแอดแก่เจ้า นั้นยังไม่ถูกต้องนัก เจ้าต้องไปเรียนกับพ่อมดแม่มดในเมืองของโลกเวทมนตร์” ดังนั้นข้าจึงทำได้เพียงอ่านสมุดของท่านพ่อ และเดินสำรวจป่ารอบๆที่พักเท่านั้น จนข้าอายุ 13 ปี ในวันเกิด 13 ปีของข้า ท่านแม่ได้มอบชุดคลุมขัดเงา มีดสั้นของท่านพ่อ และแผนที่ใบหนึ่งให้ สีหมึกดูจางมากแล้ว มีที่เดียวที่ข้าพอจะมองเห็นคือ “บ้านของรีเวร่า” ดูไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ ข้ามองแผนที่และคิดแบบนั้น ท่านแม่ทำหน้าครุ่นคิดและพูดขึ้นว่า “เดินจากที่นี่ไปยังเขตป่าโลกเวทมนตร์ 30 นาที แล้วเดินเข้าไปยังเมืองอีกนิดหน่อย เจ้าไม่ต้องกังวลแม่จะเดินไปส่งหน้าเขตป่าเองจากนั้นเจ้าก็เดินตรงไปและตรงไป” นิดหน่อยของข้ากับท่านแม่จะเท่ากันไหมนะ ท่านแม่ต้องการให้ข้าเดินทางเพื่อไปเรียนรู้และใช้ชีวิตในแบบผู้วิเศษ เพราะข้านั้นเหมือนผู้วิเศษมากกว่าดรายแอด ก็ได้ข้าจะไปตามความจำนงของท่านแม่ และความฝันของข้าตลอด 3 ปี ข้าอยากเก่งเหมือนท่านแม่ และอยากลิ้มลอง “ขนม” เหมือนในสมุดของท่านพ่อ ข้าจึงได้เริ่มออกเดินทางไปยัง “บ้านของรีเวร่า” คุณเป็นพ่อมดแม่มดสายใด : ไม่เจาะจง สิ่งที่ชอบและไม่ชอบ สิ่งที่ชอบ : ขนม ดอกไม้ ผลไม้ โลหะมันวาว เวทมนตร์ สมุดหรือหนังสือจดบันทึก รูปวาด ดอกไม้ไฟ สิ่งที่ไม่ชอบ : สัตว์และแมลงมีพิษ บึงหรือสระน้ำที่ขุ่นจนมองไม่เห็น คนที่ดูลับๆล่อๆเหมือนโจร สิ่งที่ดูคล้ายหมีตัวใหญ่ อื่น ๆ ที่อยากระบุเพิ่มเติม : ไม่มี

ประกาศจากสถาบันเวทมนตร์และศาสตร์ชั้นสูงเอลฟ์ประจำบ้าน ( ฉบับวันที่ 7 พ.ย. 2023 ) เรื่องที่ 1 ว่าด้วย การพ้นสถานะการเป็นนักเรียน นักเรียนที่สมัครเข้ามาในเว็บไซต์ไม่ทันกำหนดการตามประกาศ (10 มิถุนายน 2023) จะพ้นสถานะการเป็นนักเรียนของสถาบันเวทมนตร์และศาสตร์ชั้นสูงเอลฟ์ประจำบ้าน เนื่องด้วยการสมัครสมาชิกไม่ทันกำหนดการ ส่งผลให้สมาชิกมีสถานะเป็นผู้เสียชีวิต นักเรียนจากบ้านยูล - Leonard นักเรียนจากบ้านออสทารา - Miki Marriott - Purple Mason - Theolonius Chevalior นักเรียนจากบ้านมาบอน - Keihroine Marriott - Augustine Dorsey - Abigail Mason เรื่องที่ 2 ว่าด้วย แจงผลการเลื่อนชั้นปี ใบรับรองผลการเรียน และใบประกาศนียบัตร นักเรียนสามารถตรวจสอบคะแนนและการอนุมัติการเลื่อนชั้นปีของตนเองได้ที่ ใบรับรองผลการเรียน โดยมีเรื่องจะแจกแจงให้นักเรียนแต่ละชั้นปีทราบดังนี้ - นักเรียนที่จบชั้นปีที่ 2 และ ชั้นปีที่ 4 จะได้รับใบรับรองการผ่านวิชาเลือกที่ตนลงทะเบียนเรียนในภาคเรียนนั้น - นักเรียนที่จบชั้นปีที่ 3 จะได้รับใบรับรองการผ่านวิชาบังคับขั้นพื้นฐาน และวิชาเลือกที่ตนลงทะเบียนเรียนในภาคเรียนนั้น - นักเรียนที่จบชั้นปีที่ 5 จะได้รับใบรับรองการผ่านวิชาบังคับขั้นสูง และวิชาเลือกที่ตนลงทะเบียนเรียนในภาคเรียนนั้น - ขอให้คุณ Elizabeth Fernandes ส่งอีเมลของตนเองมาทางดิสคอร์ดส่วนตัวผม (w.athelstan) เพื่อรับใบประกาศนียบัตร หากมีข้อผิดพลาดประการใดให้แจ้งมาทางดิสคอร์ดโลกเวทมนตร์ หรือ ดิสคอร์ดผมโดยตรง (w.athelstan) วาร์ริก เอเธิลแสตน ศาสตราจารย์ใหญ่

ชื่อเวทมนตร์ของคุณ: Harmonie Rotguard ออกเสียงว่า: ฮาโมนี่ ร็อทการ์ด วัน/เดือน/ปีเกิด: 05/03/2010 อายุ: 13 ปี เพศสภาพ: ชาย เพศวิถี: ไม่ระบุ รูปพรรณสัณฐาน สีผมตามกำเนิด: สีเหลือง สีตาตามกำเนิด: สีเหลือง ความสูง : 140 ซม. น้ำหนัก : 45 กก. สีผิวตามกำเนิด: ขาว ตำหนิที่เห็นได้ชัดเจน: ไม่มี ลักษณะการแต่งตัว: สบายๆ เรียบๆ เสื้อยืด กางเกงขาสั้น และบางครั้งอาจใส่ฮู้ด อื่น ๆ ตามที่ต้องการ: ไม่มี อุปนิสัย: จินตนาการสูง คิดมาก อยากรู้อยากเห็น ขี้อาย เก็บตัว ชอบอ่านหนังสือหรือจดจ่อกับอะไรนานๆ รักธรรมชาติ รักสัตว์ แคร์ความรู้สึกผู้อื่น ชอบช่วยเหลือ เกลียดการเหมือนคนอื่นเป็นที่สุดเลยมักจะทำอะไรที่แปลกแยก ประวัติ: เด็กชายผู้สูญเสียพ่อแม่ไปในเหตุก่อการร้ายในห้าง ทำให้เขาถูกส่งไปอยู่กับย่าของเขาซึ่งเป็นแพทย์ในหมู่บ้านชนบทแถบสแกนดิเนเวีย เด็กชายฝึกฝนการรักษาผู้คนด้วยความรู้ด้านสมุนไพรจากย่าเพื่อบรรเทาความเศร้าของตนจากเหตุการณ์สูญเสีย จนกระทั่งเมื่อย่างเข้าอายุ 12 ปี เด็กชายสามารถเยียวยานกน้อยที่บาดเจ็บด้วยพลังงานบางอย่างที่เปล่งประกายออกมาจากทั้งสองฝ่ามือของเขาเอง ในที่สุดย่าท่านก็เปิดเผยว่าท่านคือผู้วิเศษและเด็กชายเองก็เช่นกัน หลังจากนั้นคุณย่าก็พาเขาออกมาจากโลกเดิม โลกของแวรี่ มาสู่สังคมแห่งผู้วิเศษ ในกระท่อมเล็กๆที่เคยเป็นบ้านของคุณย่า หลังจากนั้นถึงแม้คุณย่าจะสอนเรื่องราวของเวทมนตร์ให้เขา แต่เขาก็ไม่เคยสามารถทำแบบเดียวกับตอนที่รักษานกน้อยตอนนั้นได้เลย คุณย่าเลยพามาส่งให้เรียนรู้เวทมนตร์โดยเริ่มที่บ้านของรีเวร่า เมื่อเขาอายุได้ 13 ปี คุณเป็นพ่อมดแม่มดสายใด: ขาว สิ่งที่ชอบและไม่ชอบ: ชอบอยู่คนเดียว ความรู้ใหม่ๆ และเป็นตัวเอง / ไม่ชอบการเข้าสังคม ออกกำลังกาย และคนที่รังแกผู้อื่น อื่น ๆ ที่อยากระบุเพิ่มเติม: ไม่มี

ทางแม่มดต้อนรับได้ทำการแจ้งจุดที่ต้องแก้ไขและข้อเสนอแนะลงใน Google Document เรียบร้อยแล้ว หลังจากแก้ไขเสร็จสามารถคัดลอกมาวางในกระทู้นี้ได้เลย (ในดอคและในชีทต้องตรงกัน) หลังจากแก้ไขเสร็จแล้วให้แจ้งกลับมาในกระทู้นี้ค่ะ

https://docs.google.com/document/d/1-EQJKl0meiur9tCNSjH9qux6Z2QTvTP1cjKtyqCfdsA/edit แนบลิ้งก์เรียบร้อยค่ะ

เนื่องด้วยมีหลายส่วนที่ต้องแก้ไขและต้องการสอบถามเพิ่มเติม เพื่อความสะดวกต่อการชี้แจงข้อแก้ไข ขอให้ผู้รอตรวจสอบคัดลอกเนื้อหาในกระทู้ประวัติตัวละครใส่ Google Document พร้อมเปิดให้แม่มดต้อนรับเขียนข้อความแนะนำได้ จากนั้นจึงแนบลิงก์ของ Google Document ผ่านการตอบกลับกระทู้ประวัติตัวละครนี้ได้เลยค่ะ

ข้อมูลส่วนตัว ชื่อ-นามสกุล: Zynessia Mowillson ออกเสียงว่า: ซินเนสเซีย โมวิลล์สัน ชื่อเรียกอื่น: ซินเซีย, ชูยะ, เซีย วัน/เดือน/ปีเกิด: 7 กุมภาพันธ์ 20XX อายุ: 15 ปี เพศสภาพ: หญิง เพศวิถี: ไม่ระบุ รูปพรรณสัณฐาน สีผมตามกำเนิด: ผมลอนยาวสีดำสนิท สีตาตามกำเนิด: นัยน์ตาสีแอชบูล ความสูง: 168 cm น้ำหนัก: 49 kg สีผิวตามกำเนิด: ผิวขาวซีด ตำหนิที่เห็นได้ชัดเจน: ไฝเม็ดเล็กใต้ดวงตาเฉี่ยวคมทั้งสองข้าง ลักษณะการแต่งตัว: เสื้อผ้าที่นำสมัยซึ่งเข้ากันได้ดีกับเครื่องประดับสีเงิน หรือบางที่อาจเป็นไข่มุกคุณภาพดีสักหีบ เธอไม่มีขีดจำกัดที่แน่ชัดสำหรับการแต่งตัว ชุดเดรสแขนตุ๊กตาอาจทำให้เธอดูอ่อนหวาน ในขณะที่เดรสสีดำรัดรูปเปิดไหล่ทั้งสองข้างมันทำให้เธอดูน่าดึงดูดและน่าค้นหา ดังนั้นเสื้อผ้าในตู้จึงไม่เคยเพียงพอเลยสักครั้งสำหรับการเลือกสรร อื่น ๆ ตามที่ต้องการ: ไม่มี อุปนิสัย เป็นคนเอาแน่เอานอนไม่ได้ สีหน้าของซินเนสเซียมักถูกฉาบไปด้วยรอยยิ้มที่เข้ากันได้ดีกับใบหน้างดงามนั้น แต่ภายในเป็นคนใช้ชีวิตโดยเอาความรู้สึกของตนเป็นที่ตั้ง สนใจแต่เรื่องของตนเอง ไม่ชอบกฏเกณฑ์หรือการถูกบังคับ มีเล่ห์เหลี่ยม ฉลาดเฉลียว ทะนงตน เจ้าแผนการ และดื้อรั้นเป็นทุนเดิม การพูดจาอ้อมคอมไม่ได้อยู่ในนิสัย เป็นบ่อยครั้งที่คำพูดของเธอนำเรื่องวุ่นวายมาให้ปวดหัว ประวัติส่วนตัว ซินเนสเซีย โมวิลล์สัน บุตรสาวคนแรกของ เซอร์อังเดรและมิสโชอุโกะแห่งโมวิลล์สัน ตระกูลทายาทพ่อมดแม่มดสายตรงที่มีอำนาจแข็งแกร่งในสังคมผู้วิเศษแถบเกาะอังกฤษและสกอตแลนด์ ตระกูลโมวิลล์สันเป็นหนึ่งในสามตระกูลผู้วิเศษหลักที่สืบทอดอำนาจผู้นำกลุ่มแห่งศาสตร์มืด ‘ดิรัวท์’ กลุ่มอำนาจเบื้องหลังที่คอยคุมบังเหียนทิศทางของสังคมผู้วิเศษ และคอยชักใยกลุ่มภาคีนักโทษอีกหลายสิบกลุ่ม พวกโมวิลล์สันคือกลุ่มผู้วิเศษที่คลั่งไคล้ความแข็งแกร่ง และศัทธาในสายเลือดของบรรพบุรุษเก่าแก่ ความหยิ่งผยองในศักดิ์ศรีได้ถูกไหลเวียนซึมซับสู่แก่นจิตวิญญาณว่าตนเป็นผู้วิเศษเหนือใครอื่น การสืบทายาทในลำดับชนชั้นเครือญาติถูกจัดตั้งเป็นกฎข้อบังคับตระกูลที่สืบทอดกันมาหลายศตวรรษซึ่งไร้ผู้ใดกล้ากังขา ซินเนสเซียเป็นบุตรสาวคนแรกของผู้นำตระกูลคนปัจจุบัน อังเดร เปโลป โมวิลล์สัน บิดาที่ไม่เคยได้พบเจอมาตลอดหลายปี เส้นความสัมพันธุ์ต่อบิดาสำหรับเธอมันบางเบาเกินกว่าจะแตะต้อง มีเพียงทรัพย์สินเท่านั้นที่เธอได้รับการเยียวยา ในฐานะทายาทตระกูลอำนาจต่อรองเป็นสิทธิขั้นสูงสุด หากแต่ไม่ใช่เธอ มอร์ฟฟิว เจมส์ โมวิลล์สัน พี่ชายต่างมารดาทายาทโดยตรง และมีสิทธิ์อำนาจเด็ดขาดในตระกูลรองจากผู้เป็นบิดา ตัวตนของเธอไม่ได้รับการยอมรับจากเครือญาติหากเทียบเท่ากับมอร์ฟฟิว ‘ลูกนอกสมรส’ คำจำกัดความตัวตนอันจืดจางภายใต้นามสกุลเรื่องชื่อ มารดาเธอเป็นเพียงแม่มดหญิงนอกรีตและไร้ศักดินาในสายตาพวกสภาตระกูล เวลาผ่านไปการให้กำเนิดคู่แฝดหญิงได้ถูกตัดสินความโดยผู้อาวุโสสูงสุดแห่งโมวิลล์สัน ข้อเสนอการรับเลี้ยงบุตรเพียงหนึ่งคนจึงได้ปรากฏขึ้น เวลาล่วงเลยมานานวันเกิดครบรอบปีที่สิบห้าของเธอ บิดาได้เรียกเข้าพบซึ่งนั้นสร้างความแปลกใจเป็นวงกว้าง จดหมายสีชาฉบับเก่าหนึ่งฉบับถูกยื่นมายังตรงหน้า มันคือของขวัญชิ้นสุดท้ายที่ผู้เป็นบิดาได้มอบให้เนื้อความในจดหมายถูกเขียนขึ้นเพื่อบอกเล่าเรื่องราวโลกเวทมนตร์อีกฝากทวีป และการใช้ชีวิตผู้คนที่นั้น ซึ่งน่าขันไม่น้อย ที่ไม่ว่าจะอ่านเนื้อหาส่วนใด ความหมายที่ต้องการสื่อถึงคือการให้พวกเธอไปใช้ชีวิตที่นั้น แต่เอาเถอะอยู่นี้ไปก็ไร้ค่า การตัดสินใจครั้งสุดท้ายจึงถูกนำไปสู่วันเวลาการเดินทางร่วมกับสายเลือดอีกครึ่งของเธอ ‘คางูยะ’ โดยผ่านการนำทางของผู้ดูแลแห่งอุราฮาระตระกูลฝั่งมารดาและได้เริ่มต้นก้าวเข้าสู่โลกเวทมนตร์ คุณเป็นพ่อมดแม่มดสายใด: ไม่เจาะจง สิ่งที่ชอบ • แตงกวาดอง • เกมการ์ด • เรเวน • เครื่องประดับ สิ่งที่ไม่ชอบ • เรื่องราวโรแมนติกชวนน่าขนลุก • กลิ่นสาปโคลน • น้ำฟักทอง • เสียงหอนพวกหมาป่า อื่น ๆ ที่อยากระบุเพิ่มเติม: แพ้เกสรดอกไม้ โดยเฉพาะเกสรดอกกุหลาบ

แบบฟอร์มการสร้างตัวละคร ชื่อเวทมนตร์ของคุณ: Maximus Rosfield ออกเสียงว่า: แม็ก-ซิ-มัส-โรส-ฟิลด์ วัน/เดือน/ปีเกิด: 13 / กุมภาพันธ์ / 2008 อายุ: 15 ปี เพศสภาพ: ชาย เพศวิถี: ไม่ระบุ \ รูปพรรณสัณฐาน สีผมตามกำเนิด: บลอนด์ทอง สีตาตามกำเนิด: น้ำตาลอ่อน ความสูง: 161 ซม. น้ำหนัก: 48 กก. สีผิวตามกำเนิด: ผิวขาวอมชมพู ตำหนิที่เห็นได้ชัดเจน: กระบนใบหน้า ลักษณะการแต่งตัว: แม็กซิมัสเป็นคนที่ค่อนข้างแต่งตัวสบายๆ สวมใส่ได้หมดไม่ว่าจะเสื้อแขนสั้นหรือแขนยาว แต่กางเกงมักจะสวมขายาวเสียมากกว่า มีเครื่องประดับเล็กน้อย เช่น นาฬิกาข้อมือ แว่นเงิน และกำไลโซ่ และทุกครั้งที่ออกไปด้านนอกเขาก็จะพกกระเป๋าสะพายข้างสีดำออกไปด้วยตลอด อื่น ๆ ตามที่ต้องการ: ไม่มี อุปนิสัย: แม็กซิมัสเป็นที่หนุ่มที่เฟรนด์ลี่ และเป็นมิตร เข้าหาด้วยง่าย แต่ดันเป็นคนขี้อายเมื่อต้องพบปะกับผู้คนใหม่ๆ และเลิกอายเมื่อสนิทกับบุคคลนั้น แม็กซิมัสชอบช่วยเหลือคนอื่น ค่อนข้างระวังคำพูดของตนเอง เวลาสนทนาเขาจึงใช้เวลาคิดอยู่สักพักใหญ่ก่อนจะเอ่ยตอบ แถมเป็นคนอ่อนไหวง่าย ไม่ชอบคนที่พูดทำร้ายจิตใจ เพราะนั้นอาจทำให้เขาจมดิ่งอยู่กับตนเอง และอย่างสุดท้ายคือเป็นนักสำรวจตัวยง ประวัติ: ครอบครัวโรสฟิลด์เดิมทีเป็นครอบครัวเล็กๆ มีถิ่นฐานอยู่ที่โลกเวทมนตร์ ที่มาที่ไปของสายเลือดยังไม่เป็นที่ทราบอย่างแน่ชัด เพราะประวัติครอบครัวถูกเก็บเอาไว้ในสมุดเล่มหนาในห้องใต้ดินของบ้านอย่างเป็นความลับ มีเพียงอย่างเดียวที่รู้กันมาจากรุ่นสู่รุ่นคือพวกเขามีสายเลือดพ่อมดแม่มดเพียงเท่านั้น ครอบครัวโรสฟิลด์ต่างมีหน้าที่การทำงานเป็นของตนเอง คุณแม่ของเขาทำงานเป็นนักปรุงยาเกี่ยวกับด้านการบำบัด ส่วนคุณพ่อก็ทำงานเป็นนักศึกษาสัตว์วิเศษที่อยู่ภายในโลกเวทมนตร์ แม็กซิมัสที่ยังเด็กก็ได้แต่สงสัยว่าสิ่งที่ทั้งสองทำนั้นคืออะไรกัน เขามักจะค่อยสอดส่องอยู่เสมอด้วยความอยากรู้ในวัยเด็ก ในช่วงนั้นเขาค่อนข้างตัวคนเดียว เพราะบ้านของเขาดันอยู่ห่างไกลจากหมู่บ้าน ทำให้ในช่วงวัยเด็กของแม็กซิมัสนั้นอยู่ตัวคนเดียว และใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านซะส่วนใหญ่ เพราะเหตุนั้นเวลาส่วนใหญ่จึงชอบสอดส่องการทำงานของคนเป็นแม่และพ่ออยู่เป็นประจำ ในบางครั้งก็จะชอบออกไปสำรวจรอบๆบ้านของตนเอง จนเมื่อแม็กซิมัสอายุได้ 15 ปี คนเป็นแม่ก็เห็นแล้วว่า ควรที่จะปล่อยให้เขานั้นออกไปใช้ชีวิตด้านนอกได้แล้ว โดยเธอได้บอกกับแม็กซิมัสเกี่ยวกับสถาบันเวทมนตร์ที่จะคอยสอนการใช้ชีวิต สอนให้เรียนรู้และรู้จักอะไรอีกมากมายเกี่ยวกับโลกเวทมนตร์ เพราะเธอเองก็เคยเป็นหนึ่งในนักเรียนที่จบจากสถานที่แห่งนั้นมาก่อน เธอก็เลยตัดสินใจที่จะให้ลูกชายของเธออย่างแม็กซิมัสได้ไปลองสัมผัสประสบการณ์ชีวิตใหม่ๆดูเช่นกัน แม็กซิมัสเองก็ไม่ได้เอ่ยปฏิเสธแต่อย่างใดเพราะเขานั้นก็ชอบการผจญภัยและสำรวจเป็นที่สุด เป็นที่น่ายินดีด้วยซ้ำที่เขาจะได้ออกไปใช้ชีวิตด้านนอกแล้ว เมื่อทั้งครอบครัวได้ตกลงและปรึกษาหารือกันเสร็จ ก็มอบจดหมายที่เขียนถึงคำแนะนำต่างๆและสถานที่ที่ตัวเขานั้นต้องเดินทางไป โชคดีที่สถานที่แห่งนั้นไม่ได้ไกลมากนัก การเดินทางจึงเป็นไปได้ด้วยดี และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของชีวิตของเขา แม็กซิมัส โรสฟิลด์ คุณเป็นพ่อมดแม่มดสายใด: ขาว สิ่งที่ชอบและไม่ชอบ สิ่งที่ชอบ เสียงเพลง ทะเลและชายหาด เปียโน ของหวาน สิ่งที่ไม่ชอบ ผัก สัตว์เลื้อยคลานทุกชนิด อื่น ๆ ที่อยากระบุเพิ่มเติม: ไม่มี

ทางแม่มดต้อนรับได้ชี้แจงและให้คำแนะนำในส่วนที่ต้องแก้ใขใน Google Document เรียบร้อยแล้ว หลังจากแก้ไขเสร็จให้แจ้งกลับมาในกระทู้นี้ค่ะ และในส่วนของชื่อกระทู้ให้แก้เป็นชื่อเดียวกับ Display Name นะคะ

https://docs.google.com/document/d/1vH0jODedxMCOgHZ1O1DYvdM6caKqZFag9qX3XUEf9BI/edit?usp=sharing มีการเพิ่มเติมนิดหน่อย ขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้านะคะ

เนื่องด้วยมีหลายส่วนที่ต้องแก้ไข เพื่อความสะดวกต่อการสอบถามและชี้แจงข้อแก้ไข ขอให้ผู้รอตรวจสอบคัดลอกเนื้อหาในกระทู้ประวัติตัวละครใส่ Google Document และทำการเปิดให้แม่มดต้อนรับเขียนข้อความแนะนำได้ จากนั้นจึงแนบลิงก์ของ Google Document ผ่านการตอบกลับกระทู้ประวัติตัวละครนี้ได้เลยค่ะ

Olivie Moon Bernardus (โอลิเวีย มูน เบอร์นาร์ดัส) 09/09/200x อายุ : 15 เพศสภาพ : หญิง เพศวิถี :ไบเช็กชวล รูปพรรณสัณฐาน สีผมตามกำเนิด : สีขาวเงิน สีตาตามกำเนิด : สีน้ำเงิน (บางทีก็เป็นสีเงินอย่างปริศนา) ความสูง : 165 cm. น้ำหนัก : 49 สีผิวตามกำเนิด : ผิวขาว ตำหนิที่เห็นได้ชัดเจน : ขี้แมงวันที่หางตาขวา,ปานพระจันทร์ที่ต้นขาขวา ลักษณะการแต่งตัว : มัดผมรวบขึ้น ตัดหน้าม้าและมีปอยหวาน ใส่ต่างหูรูปจันทร์เสี้ยวสีทอง มักจะแต่งตัวสีดำหรือสีเข้ม ไม่ค่อยชุดโทนสีสว่าง(เปื้อนง่าย) แต่บางครั้งก็สวมชุดเดรสสีดำที่เผยผิวขาวผ่องราวลูกคุณหนู และกระโปรงสั้นที่บางครั้งก็สั้นมากๆ ซึ่งบางครั้งมันเผยให้เห็นรอยปานรูปพระจันทร์ที่ต้นขาขวา แต่ถ้าวันไหนมีอากาศเย็น หรือช่วงฤดูหนาว เธอจะสวมเสื้อคลุมหรือเสื้อกันหนาวตัวโปรด เสื้อแขนยาวและกางเกนขายาว อื่นๆตามที่ต้องการ : ดวงตาสีน้ำเงินจะเปลี่ยนเป็นสีเงินในตอนกลางคืน หรือช่วงที่เธอเพิ่งตื่น อุปนิสัย : เป็นอินโทรลเวิร์ด พูดไม่ค่อยเก่ง ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ชอบคลุกตัวอยู่ในห้องสมุดและห้องปรุงยา อยากรู้อยากเห็น อยากเรียนรู้และกล้าได้กล้าเสีย หากมันคุ้มค่ามากพอ หลายครั้งที่จมอยู่กับความคิดโดยไม่ทันรู้ตัว เธอมักทักคนอื่นด้วยคำพูดแปลกๆ แต่ถือเป็นคนจิตใจดี ห่วงใยและให้ความสำคัญกับคนที่เธอคิดว่า เธอควรให้ความสำคัญกับพวกเขา เรียกได้ว่าเกลียดใครเกลียดจริง รักใครรักจริง ประวัติ : โอลิเวีย มูน เบอร์นาร์ดัส (Olivie Moon Bernardus) เกิดในตระกูลเบอร์นาร์ดัส ตระกูลที่ให้กำเนิดนักทำนายและนักปรุงยามาแล้วหลายต่อหลายรุ่น พวกเขายกย่องลูกหลานผู้มีความสามารถด้านการทำนายและการปรุงยา แต่พวกเขาก็ให้ความสำคัญกับความสามารถพิเศษแต่ละบุคคลเช่นกัน ว่ากันว่า ตระกูลเบอร์นาร์ดัสทำพิธีกรรมสำคัญเพื่อขอพรจากดวงจันทร์ คนในตระกลที่มีชื่อกลางปรากฏว่า"มูน(Moon)"ก่อนที่พ่อแม่จะทันได้ตั้งชื่อ หมายความว่า เขาหรือเธอคนนั้นคือ ของขวัญจากเทพจันทรา อลิซเบธ เอวา แม่ของเธอ เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ สืบเชื้อสายวีล่า เฮเดรียน เบอร์นาร์ดัส พ่อของเธอ เป็นนักปรุงยา พวกเขามักจะยุ่งกับงานวิจัย ทำให้ตั้งแต่เด็กเธอโตมากับเหล่าพี่เลี้ยงและลูกพี่ลูกน้อง ตั้งแต่เด็ก เธอใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการอ่านหนังสือหาความรู้เข้าสมองและอาจทดลองในบางครั้ง หรือขอพ่อแม่เข้าไปดูการทำวิจัยด้วย ตอน5ขวบ แม่ของเธอเห็นว่าเธอชอบเล่นแร่แปรธาตุ โดยเฉพาะแร่และอัญมณี จึงจ้างติวเตอร์มาสอนและยอมให้โอลิเวียเข้ามาในห้องวิจัยบ่อยๆ เมื่อ 6 ขวบ พ่อของโอลิเวียให้เธอทดสอบว่ามีความสามารถเฉพาะด้านใดบ้าง ปรากฏว่า การทำนาย ดูจะมากกว่าการปรุงยาและการเล่นแร่แปรธาตุ พวกเขาภูมิใจมาก แต่พวกเขาต้องหุบยิ้มและเริ่มเข้มงวดขึ้น เมื่อเธอวางยาแก้แค้นลูกพี่ลูกน้อง ที่มาแกล้งเธอได้สำเร็จ และใช้เวทมนต์สายดำเล่นงานญาติที่คิดจะโกงกิจการจนเกือบตาย เมื่อวันเกิด 10 ปี โอลิเวียมีหน้าตาสละสวยขึ้น ตามสายเลือดครึ่งวีล่าจากฝั่งแม่ พลังเวทมนต์และพลังวิล่าเริ่มควบคุมได้ยากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาจำเป้นต้องจ้างติวเตอร์พิเศษจากเผ่าวีล่ามาสอน และยกคฤหาสน์อีกหลังให้โอลิเวีย(ตามธรรมเนียมของตระกูล) เป็นพ่อมดแม่มดสายใด : ไม่เจาะจง (เธอมองว่าเวทมนต์คือเวทมนต์ มันขึ้นอยู่กับผู้ใช้ต่างหากว่าจะเลือกใช้ในทางไหน) สิ่งที่ชอบ : -เครื่องราง -แร่และอัญมณี -หนังสือ -ชาร้อน(ชาผลไม้และชาเขียว) -ความสงบสุข -ทุ่งหญ้า สิ่งที่ไม่ชอบ : -อากาศร้อนมากๆ(มากกกกกกกกก) -คนเสแสร้ง จอมปลอม -นิมิตที่ไม่ชัดเจน อื่นๆที่อยากเพิ่มเติม : ไม่มี ถ้าส่งผิดที่ต้องขออภัยอย่างสูง ขอบคุณค่ะ

[ข้อความถูกซ่อน]

ชื่อเวทมนตร์ของคุณ: Jerome Chambers ออกเสียงว่า: เจอโรม แชมเบอร์ วัน/เดือน/ปีเกิด: 21/03/2004 อายุ: 19 ปี เพศสภาพ: Male เพศวิถี: Bisexual รูปพรรณสัณฐาน สีผมตามกำเนิด: ดำขลับ สีตาตามกำเนิด: น้ำตาลเข้ม ความสูง : 186 cm น้ำหนัก : 57 kg สีผิวตามกำเนิด: ขาวซีด ตำหนิที่เห็นได้ชัดเจน: แผลเป็นรูปเครื่องหมายกากบาทที่อกซ้าย ลักษณะการแต่งตัว: มักแต่งตัวตามสมัยนิยม ส่วนสีนั้นเน้นออกไปในโทนขาว เทา และดำ เป็นส่วนใหญ่ มีสีอื่นบ้างแต่ไม่เห็นบ่อยมากนัก ประดับด้วยแหวนอันเป็นเอกลักษณ์บนนิ้วชี้มือซ้ายอยู่เป็นประจำ อื่น ๆ ตามที่ต้องการ: ไม่มี อุปนิสัย: หยิ่งยโส เจ้ากี้เจ้าการ สุขุม ดุ เด็ดขาด เอาตนเป็นที่ตั้ง ฉลาดหลักแหลม เรียนรู้ไว หากถูกชะตาจะสามารถเข้ากับบุคคลนั้นได้อย่างดี ชอบเอาชนะเนื่องจากเจอโรมนั้นพยายามจะเป็นที่หนึ่งให้ได้และชื่นชอบการแข่งขันกับพี่ชายมาตั้งแต่สมัยยังเป็นเด็ก ประวัติ: เจอโรม แชมเบอร์ เกิดและโตที่แคนาดาเป็นทายาทลำดับที่สองของตระกูลแชมเบอร์ ตระกูลที่ถูกขนานนามว่าเป็นตระกูลแวมไพร์ที่เก่าแก่อีกตระกูลหนึ่งในโลกเวทมนตร์ แม้จะเป็นตระกูลเล็กๆ ที่มีสมาชิกไม่มากนัก แต่พวกเขานั้นได้สืบเชื้อสายมารุ่นต่อรุ่น แชมเบอร์ได้ย้ายถิ่นฐานออกจากโลกเวทมนตร์ไปยังแคนาดาเนื่องจากพวกเขาชื่นชอบสภาพอากาศที่หนาวเย็นเป็นอย่างมากจึงตัดสินใจลงหลักปักฐานที่นั่น แต่ก็มีการติดต่อกับโลกเวทมนตร์เป็นประจำเนื่องจากโรซามุนด์มารดาของเขามีสายเลือดแม่มด เจอโรมถือกำเนิดจากบิดานามว่าอีธาน แชมเบอร์ผู้มีสายเลือดแวมไพร์และมารดานามว่าโรซามุนด์ แชมเบอร์ผู้มีสายเลือดแม่มด นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เขานั้นมีสองสายเลือดผสมอยู่ภายในร่างเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เนื่องจากที่เจอโรมนั้นเป็นลูกชายคนกลางเขาจึงไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่จากครอบครัวมากนักมีแต่พี่เลี้ยงที่คอยดูแล ส่วนเจเลอร์พี่ชายที่อายุห่างกันสามปีจำต้องรับภาระหนักในการฝึกฝนศาสตร์ต่างๆ ให้แกร่งกล้าเพื่อให้เหมาะสมกับตำแหน่งอันสูงสุดของตระกูล จึงไม่แปลกที่บิดาและมารดาเฝ้าฟูมฟักและสนับสนุนเจเลอร์มากจนละเลยต่อลูกชายคนรองอย่างเจอโรม ทำให้เขาเติบโตมาอย่างเด็กที่มักเรียกร้องความสนใจ ชอบเอาชนะ ทะเยอทะยานดิ้นรนเป็นที่สุด แต่ภายในส่วนลึกของจิตใจเขานั้นทั้งรักและห่วงโรแซนด์ ผู้เป็นน้องสาวคนสุดท้องที่อ่อนต่อโลกใบนี้ซึ่งเป็นเหตุผลที่เขาเอ็นดูหล่อนมากกว่าใคร เมื่อราวอายุได้เก้าปีบริบูรณ์เจอโรมนั้นประสบปัญหาเนื่องจากเป็นบุคคลที่สุขภาพร่างกายไม่แข็งแรงตั้งแต่เด็กๆ หากโดนแสงแดดเพียงเล็กน้อยก็ทำให้ผิวพรรณแสบร้อนมากกว่าแวมไพร์คนอื่น เป็นเวลานานหลายปีที่เขาถูกกักบริเวณให้อยู่แต่ภายในคฤหาสน์แชมเบอร์เท่านั้น ทำให้เขาไม่ได้รู้จักกับผู้อื่นมากเท่าที่ควร จนเวลาผ่านไปเนิ่นนานเจอโรมอายุได้ราวสิบเก้าปีบริบูรณ์อีธานและโรซามุนด์เห็นควรว่าพวกเขานั้นจะส่งเจอโรมไปยังโลกเวทมนตร์เพื่อเรียนรู้และเข้าใจในพลังของตัวเองให้มากขึ้นด้วยเหตุนี้เขาจึงได้เดินทางมายังโลกเวทมนตร์ด้วยตนเองตามคำบอกเล่าจากมารดา คุณเป็นพ่อมดแม่มดสายใด: ดำ สิ่งที่ชอบและไม่ชอบ สิ่งที่ชอบ ธรรมชาติ เดินป่า ดนตรี Jazz กุหลาบขาว เครื่องประดับจำพวกเงิน หรือ เพชร สิ่งที่ไม่ชอบ ฤดูฝน ฟ้าร้อง พื้นที่เสียงดัง บุคคลที่มักทำแต่เรื่องผิดพลาด การรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวโดยไม่ได้รับอนุญาต อื่น ๆ ที่อยากระบุเพิ่มเติม: ผู้คนมักขนานนามว่า “ไฮเดรนเยียน้ำแข็ง” เนื่องจากเป็นดอกไม้ภายนอกดูสวยงามแต่แท้จริงแล้วแข็งกระด้างและอันตราย

[ข้อความถูกซ่อน]

[ข้อความถูกซ่อน]

ชื่อเวทมนตร์ของคุณ : Clementine Lee ออกเสียงว่า : คลีเมนไทน์ ลี วัน/เดือน/ปีเกิด : 19 กุมภาพันธ์ 1996 อายุ : 27 ปี เพศสภาพ : male เพศวิถี: pansexual รูปพรรณสัณฐาน สีผมตามกำเนิด : ดำ สีตาตามกำเนิด : น้ำตาลเข้ม ความสูง : 180 ซม. น้ำหนัก : 58 กก. สีผิวตามกำเนิด : ขาว ตำหนิที่เห็นได้ชัดเจน : รอยแผลเป็นบริเวณหน้าท้องด้านขวา ลักษณะการแต่งตัว : สบาย ๆ เน้นความคล่องตัว ส่วนใหญ่จะสวมเสื้อยืดสีพื้นพอดีตัวกับกางเกงยีนส์ขายาว ไม่ก็ชุดวอร์มเข้าเซต วันไหนที่ยุ่งมาก ๆ หยิบอะไรได้ก็ใส่แม้ว่าเสื้อและกางเกงจะไม่เข้ากันเลยก็ตาม อื่นๆ ตามที่ต้องการ : ไม่มี อุปนิสัย : เมื่อมองจากภายนอกชายหนุ่มดูเป็นคนที่ไม่น่าเข้าหานัก ด้วยใบหน้าเรียบนิ่งและนิสัยติดปรายตามองทุกอย่างรอบตัวช้า ๆ ทำให้ถูกตราหน้าว่าไม่เป็นมิตรอยู่บ่อยครั้ง ทว่าคลีเมนไทน์เป็นเพียงแค่ศิลปินที่ไม่ชอบความเร่งรีบและชินกับการใช้เวลาดื่มด่ำกับสิ่งต่าง ๆ เพียงเท่านั้น ถ้าคุณได้ทำความรู้จักกับคลีเมนไทน์อย่างแท้จริงแล้ว คุณจะพบว่าเขาเป็นคนอ่อนโยนและอบอุ่นจนน่าแปลกใจ ยามสนทนากันเขาจะตั้งใจฟังและสบตากับอีกฝ่ายพร้อมรอยยิ้มอยู่เสมอ คลีเมนไทน์ยังติดนิสัยขี้ตามใจมาจากการเลี้ยงดูบรรดาน้องสาวของตนเองด้วย ประวัติ : คลีเมนไทน์ ลี เป็นบุตรชายคนโตของตระกูลลี ตระกูลผู้วิเศษสายเลือดดรายแอดจากเกาหลีใต้ เมื่อ เซจ ลี ย้ายถิ่นฐานมาอิตาลี ก็พบรักกับ ไอริส รอสซี่ ซึ่งเป็นหญิงสาวผู้ไร้เวทมนตร์คนหนึ่งจนแต่งงานกัน แต่ถึงอย่างนั้นสายเลือดผู้วิเศษจากต้นตระกูลของบิดาในตัวคลีเมนไทน์ก็ยังไม่จางหายไป คลีเมนไทน์เป็นพี่ชายคนโต มีน้องสาวฝาแฝดที่อายุห่างกันค่อนข้างมากอีกสองคน ทำให้คลีเมนไทน์ได้นิสัยอบอุ่น ใจดีและขี้ตามใจแบบที่พี่คนโตควรจะเป็นมาจากการช่วยบิดามารดาเลี้ยงดูทั้งคู่ ทว่าเวทมนตร์ก็ไม่ถูกจัดลำดับความสำคัญอยู่ในอันดับแรก ๆ ของชายหนุ่ม กลับกันดันเป็นศิลปะการสักที่เขาหลงใหลมาตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น คลีเมนไทน์ในวัย 17 ปีเริ่มเรียนการสักลายเป็นครั้งแรกจากรุ่นพี่ผู้เป็นช่างสักและอาศัยอยู่แถวบ้านของเขา จากนั้นทุกวันหลังเลิกเรียนเขามักจะขลุกตัวอยู่ที่ร้านสักของรุ่นพี่คนนั้น เรียนรู้ ออกแบบ หาแรงบันดาลใจ จนเก่งพอจะรับลูกค้าคนแรกของตนเอง เมื่อคลีเมนไทน์เริ่มสร้างรอยสักแรก เขาก็ดำดิ่งลงสู่ห้วงของศิลปะแขนงนี้จนถอนตัวไม่ขึ้น ทว่าร่างกายทุกส่วนของคลีเมนไทน์กลับไม่มีร่องรอยของน้ำหมึกบนตัว เพราะชายหนุ่มชอบที่จะได้เห็นงานศิลปะนี้บนตัวผู้อื่นมากกว่าบนผิวหนังของตน ด้วยเหตุนี้ คลีเมนไทน์จึงไม่สันทัดในเรื่องของเวทมนตร์นัก แม้จะได้บิดาเป็นผู้แนะนำเมื่อเทียบกับน้องสาวฝาแฝดทั้งสอง เขาเกือบจะเปิดเผยตัวต่อหน้าผู้ไร้เวทมนตร์บ่อยครั้ง ถึงขั้นจะกลายเป็นต้นส้มต่อหน้าเพื่อนบ้านเพราะไม่ระวังน้ำฝนเสียด้วยซ้ำไป เดือดร้อนให้ผู้เป็นบิดาต้องเข้ามาช่วยเหลือทุกครั้ง จนคลีเมนไทน์ก้าวเข้าสู่ช่วงปลายวัย 20 ปี เซจจึงยื่นคำขาดให้ลูกชายเดินทางไปยังโลกเวทมนตร์เพื่อเรียนรู้การควบคุมพลังของตนเอง ประจวบกับที่ผู้วิเศษช่างสักคนนี้เข้าสู่ช่วงภาวะหมดไฟ จึงออกเดินทางตามที่บิดาร้องขอ โดยหวังว่าตนจะเจอ muse คนใหม่ ณ ที่แห่งนั้นด้วย คุณเป็นพ่อมดแม่มดสายใด : ไม่เจาะจง สิ่งที่ชอบและไม่ชอบ สิ่งที่ชอบ : รอยสัก นิทรรศการงานศิลปะ ธรรมชาติ ฝน สิ่งที่ไม่ชอบ : ความเร่งรีบ เสียงอึกทึกครึกโครม คนที่พูดจาไม่รู้เรื่อง อื่นๆ ที่อยากระบุเพิ่มเติม : -มักจะหลุดพูดคะขากับผู้อื่นเพราะชินกับการพูดกับน้องสาวทั้งสอง -เมื่อถูกน้ำฝนจะกลายเป็นดรายแอดต้นคลีเมนไทน์สมชื่อ

[ข้อความถูกซ่อน]

[ข้อความถูกซ่อน]

[ข้อความถูกซ่อน]

[ข้อความถูกซ่อน]

[ข้อความถูกซ่อน]

︵‿୨💙୧‿︵ ชื่อเวทมนตร์ของคุณ: Giselle Powell ออกเสียงว่า: จีเซล โพเวลล์ 💙 วัน/เดือน/ปีเกิด: 25 ธันวาคม 2010 อายุ: 13 ปี เพศสภาพ: หญิง เพศวิถี: ไม่ระบุ 💙 รูปพรรณสัณฐาน สีผมตามกำเนิด: บลอนด์ สีตาตามกำเนิด: สีฟ้า ความสูง: 120 เซนติเมตร น้ำหนัก: 30 กิโลกรัม สีผิวตามกำเนิด: ขาว ตำหนิที่เห็นได้ชัดเจน: ไม่มี ลักษณะการแต่งตัว: มักสวมชุด Summer dress สีขาว ยกเว้นช่วงอากาศหนาวจะใส่เสื้อกันหนาวทับ อื่น ๆ ตามที่ต้องการ: ไม่มี 💙 อุปนิสัย: แม้จีเซลจะเป็นเด็กเรียบร้อย ขี้อาย แต่เธอฉลาด หัวไว และใจเย็น เธอค่อนข้างดูเหมือนผู้ใหญ่คนหนึ่งที่มักจะใจดีกับผู้อื่น แต่เข้มงวดกับตัวเองอยู่เสมอ จะเรียกว่าเป็น Perfectionist อ่อน ๆ ก็ไม่ผิดนัก 💙 ประวัติ: จีเซลเป็นเด็กหญิงตัวน้อยที่ถูกลิซ่า โพเวลล์แม่มดสาวและเจเรมี่ โพเวลล์พ่อแวรี่เก็บมาเลี้ยงตั้งแต่ยังแบเบาะ ครอบครัวของเธอมีฐานะค่อนไปทางร่ำรวย ทำให้เธอถูกเลี้ยงดูมาอย่างสุขสบายในฐานะแวรี่คนหนึ่ง แม้จะตัวเล็กกว่าเด็กทั่วไป แต่เธอมีพละกำลังที่มากอย่างเหลือเชื่อจากสายเลือดคนแคระที่เธอไม่รู้ว่ามีมันอยู่ในตัว จนกระทั่งเมื่อเธออายุ 13 ปี เมื่อเธอย้ายโรงเรียนใหม่ เนื่องจากเธอตัวเล็กกว่าคนอื่น ๆ ในชั้นเรียนอย่างเห็นได้ชัด จึงถูกเด็กอันธพาลกลุ่มหนึ่งแกล้งอยู่เป็นประจำ อยู่มาวันหนึ่งในช่วงฤดูใบไม้ร่วง ณ ลานกว้างแถวบ้านไร้ผู้คน เด็กกลุ่มหนึ่งกำลังรุมแกล้งและพยายามจะทำร้ายร่างกายของเธอ แม้เธอจะมีพละกำลังที่มากกว่าเด็กปกติ แต่เธอไม่คุ้นชินหรือชื่นชอบการต่อสู้แม้แต่นิดเดียว ด้วยความตกใจเธอเผลอใช้เวทมนตร์ใส่เด็กคนหนึ่งในกลุ่ม ทำให้เขาลอยตัวขึ้นสูงกว่า 10 เมตร ก่อนจะปล่อยเขาตกลงมาสู่พื้นดิน เด็กที่เหลือแตกตื่นตกใจและรีบวิ่งหนีไปในที่สุด เธอเองก็ตกใจไม่แพ้กัน นั้นเป็นครั้งแรกที่เวทมนตร์ของเธอแสดงออกมา เด็กที่ถูกเธอใช้เวทมนตร์ใส่อย่างไม่ตั้งใจกระดูกหักจนต้องพักรักษาตัวกว่าหนึ่งเดือน เด็ก ๆ ที่เหลือนำเรื่องไปฟ้องอาจารย์ เป็นเรื่องยากที่อาจารย์แวรี่คนหนึ่งจะเชื่อได้ว่าจีเซลใช้เวทมนตร์ใส่คนอื่น สุดท้ายอาจารย์จึงสรุปให้เป็นเพียงอุบัติเหตุ ทั้งเธอและเด็กทุกคนที่เกี่ยวข้องถูกพักการเรียนเป็นเวลา 1 เดือน ระหว่างที่เธอพักการเรียนและกำลังนั่งอ่านหนังสือฟิสิกส์เล่มหนึ่งในสวนหลังบ้าน แม่บุญธรรมของเธอเดินมาพร้อมกับชามะลิอุ่น ๆ และคุกกี้ร้อน ๆ พร้อมพูดขึ้นมาว่า “ลูกดูเหมือนครึ่งคนแคระคนนึงที่แม่รู้จัก” ประโยคที่ได้ยินจากแม่บุญธรรมของเธอทำให้เธอรู้สึกงุนงงเป็นอย่างมาก ก่อนที่แม่จะเล่าทุกอย่างให้เธอฟัง ทั้งเรื่องของเวทมนตร์ แวรี่ คนแคระและซอร์เซราซึ่งเป็นบ้านเกิดของแม่บุญธรรมของเธอ และพ่อบุญธรรมของเธอเองก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน สุดท้ายพ่อและแม่ของเธอก็ตัดสินใจว่าจีเซลจะต้องเรียนรู้เกี่ยวกับเวทมนตร์ที่มีอยู่ในตัวของเธอ แม่จึงพาเธอมาที่บ้านของรีเวร่า เพื่อให้เธอได้เรียนรู้เกี่ยวกับเวทมนตร์และสังคมของผู้วิเศษ 💙 คุณเป็นพ่อมดแม่มดสายใด: ไม่เจาะจง 💙 สิ่งที่ชอบและไม่ชอบ: สิ่งที่ชอบ การอ่านหนังสือ ทำสวน ต้นไม้ ดอกไม้ ทำขนมกับแม่ ฟังดนตรีคลาสสิค ความเงียบสงบ สิ่งที่ไม่ชอบ การใช้ความรุนแรง การกลั่นแกล้ง สถานที่แออัด ผู้คนพลุกพล่าน เสียงดัง ๆ เช่น เสียงพลุ เสียงฟ้าผ่า 💙 อื่น ๆ ที่อยากระบุเพิ่มเติม: ผู้คนมักจะเห็นเธอพร้อมกับหนังสือเล่มหนาในมือเสมอ