Root Admin Sorcery World โพสต์ 13 มิถุนายน Root Admin แชร์ โพสต์ 13 มิถุนายน ชื่อเวทมนตร์ของคุณ : Rendear Mason ออกเสียงว่า : เรน-เดีย-เม-สัน วัน/เดือน/ปีเกิด : 4 กุมภาพันธ์ อายุ : ไม่เกิน 15 ปี เพศสภาพ : คลุมเครือ เพศวิถี : ไม่แน่นอน รูปพรรณสัณฐาน สีผมตามกำเนิด : น้ำตาลเข้มแบบวอลนัทไม่ใช่พีแคน สีตาตามกำเนิด : น้ำตาลเข้มแบบเอสเพรสโซไม่ใช่ช็อกโกแลต ความสูง : 5 ฟุต 5 นิ้วครึ่ง น้ำหนัก : 99 - 125 ปอนด์ สีผิวตามกำเนิด : สีงาช้าง ตำหนิที่เห็นได้ชัดเจน : รอยแผลเป็นรูปเขากวางที่ต้นขาซ้าย ลักษณะการแต่งตัว : หลากหลายตามอารมณ์ แต่จะหลีกเลี่ยงสีที่ไม่เป็นมงคลในแต่ละวัน อื่น ๆ ตามที่ต้องการ : ชอบเดินท่านกเพนกวิน อุปนิสัย : เป็นคนขี้เกียจ ช่างสังเกต ช่างวางแผน ทำอะไรอย่างรอบคอบ ขี้เล่น ถ่ายทอดความรู้สึกไม่เก่ง ปากแข็ง ชอบที่จะพูดหรือทำอะไรให้คนอื่นมีความสุขถึงแม้บางครั้งอาจไม่สำเร็จ ชอบเก็บเรื่องต่าง ๆ มาคิดจนไม่เป็นอันทำอะไร ชอบพูดจาประชดเสียดสีเวลาโกรธ โกรธง่ายเวลาหิว หิวง่ายเวลาหงุดหงิด หงุดหงิดง่ายเวลาที่ไม่ได้ทำอะไรตามแผนที่วางเอาไว้ รักอิสระ และชอบทำตัวไม่เหมือนคนอื่น ประวัติ : ความทรงจำแรกของเรนเดียร์คือ เธอตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเล็ก ๆ แห่งหนึ่งที่มีนางพยาบาลชื่อว่าพยาบาล และหมอชื่อว่าหมอ หมอและพยาบาลคอยรักษาแผลบนต้นขาของเธอที่ถูกมนุษย์หมาป่ากัดเป็นรอยรูปเขากวาง เธอไม่รู้จักใครที่นั่นเลยและคนที่นั่นก็เช่นกัน หมอจึงเรียกเธอว่าเรนเดียร์ หลังจากพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลอยู่เป็นเวลา 8 สัปดาห์ เธอก็ถูกส่งตัวไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งหนึ่งในตอนกลางของเกาะอังกฤษ ที่ขึ้นชื่อเรื่องการดูแลเหล่ามนุษย์หมาป่าตัวน้อย ๆ ในคืนพระจันทร์เต็มดวง ระหว่างที่เธออยู่ที่บ้านเด็กกำพร้า เธอก็เป็นเหมือนกับเด็กทั่วไป เล่นเท่าที่จะเล่นได้ จนในวันหนึ่ง เพอร์ซิลและเฮเลน เดสติโอ พ่อมดแม่มดชราได้มารับเธอไปเลี้ยงที่บ้านบีมเดสตี้ บ้านธรรมดา ๆ หลังหนึ่งที่มอบความรักและความอบอุ่นให้เธอแบบที่เธอเคยได้แต่ฝัน เธอเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ในบ้านเล็ก ๆ หลังนี้ สิ่งที่เธอชอบมาก ๆ และทำเป็นประจำคือการไปเล่นกับเพื่อนบ้านในละแวกนั้น ในวัยไม่ถึง 6 ขวบ เธอมีความสุขมาก เธอคิดว่าชีวิตนี้เธอไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แต่แล้วความสุขก็อยู่กับเธอได้ไม่นาน สองสามีภรรยาตระกูลเดสติโอได้จากเธอไปตลอดกาลจากโรคชรา จากเด็กหญิงผู้ร่าเริง กลายเป็นเหมือนตุ๊กตาโทรม ๆ ที่พูดได้ตัวหนึ่ง แต่ในความโชคร้ายยังมีโชคดี เธอได้รับมรดกทั้งหมดของตระกูลเดสติโอ หนึ่งในนั้นคือคำสอนสุดท้ายที่บอกเธอว่า โลกใบนี้ไม่มีอะไรแน่นอน จงอย่ายึดติดกับอดีต และอย่าหยุดที่จะเติบโต ผ่านไป 1 ปีเต็มหลังจากการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของเรนเดียร์ เบลล่า แม่มดสาวแห่งตระกูลเมสันได้มารับเธอไปเลี้ยงที่ปราสาทเมสัน ถึงแม้ปราสาทหลังนี้จะใหญ่กว่าที่ ๆ เธอเคยอยู่เป็นร้อยเท่า แต่เธอกลับได้รู้สึกถึงความรักและความอบอุ่นแบบเดิมอีกครั้ง ความอบอุ่นที่ไม่ได้เกิดจากสถานที่ แต่เป็นคนรอบข้างที่คอยสนับสนุนและให้กำลังใจ จนเธอมีแรงที่จะเติบโตต่อไปอีกครั้ง คุณเป็นพ่อมดแม่มดสายใด : ไม่เจาะจง สิ่งที่ชอบ : เตียงนุ่ม ๆ ดนตรี รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ลมพัด เสียงคลื่น บัตเตอร์เบียร์ และดอกคาร์เนชั่น สิ่งที่ไม่ชอบ : เครื่องเงิน วูฟส์เบน คนแออัด เสียงดัง งานปาร์ตี้ น้ำหอม และถุงเท้าที่เป็นรู อื่น ๆ ที่อยากระบุเพิ่มเติม : “อย่าหยุดที่จะเติบโต” - เพอร์ซิล เดสติโอ 1 ลิงก์ไปยังความคิดเห็น
กระทู้แนะนำ