Aquamarine Beaufort

 

 

 

ชื่อเวทมนตร์ของคุณ: Aquamarine Beaufort

ออกเสียงว่า: อะ-ควา-มา-รีน / โบ - ฟอร์ต

 

วัน/เดือน/ปีเกิด: 1 กุมภาพันธ์ 2009

 

อายุ: 14 ปี

 

เพศสภาพ: ชาย

 

เพศวิถี: ไม่ระบุ

 

 

 

สีผมตามกำเนิด: สีบลอนด์

สีตาตามกำเนิด: สีฟ้า

ความสูง : 178 ซม.

น้ำหนัก : 58 กก.

สีผิวตามกำเนิด: ผิวขาวอมชมพู

ตำหนิที่เห็นได้ชัดเจน: รอยแผลเป็นเป็นรูปกากบาทที่หลังมือขวา

ลักษณะการแต่งตัว: ตามปกติแล้วอความารีนจะไม่ค่อยชอบเสียเวลาไปกับการแต่งตัวมากนัก เขามักจะเลือกเสื้อผ้าง่ายๆแต่เข้ากับรูปร่างสูงผอมของตัวเอง อย่างเช่น เสื้อแขนยาวโอเวอร์ไซซ์และกางเกงยีนส์ขายาวกรอมเท้า เขามักจะสวมเสื้อเชิ้ตแบบเป็นทางการขึ้นมาเสียหน่อยในช่วงวันสำคัญ ในฤดูหนาวเขาก็จะสวมเสื้อโคตโทนสีทึบ เสื้อผ้าของเขาทุกตัวแทบจะไม่มีสีสันสดใสเลย

อื่น ๆ ตามที่ต้องการ:
-อความารีนมีเครื่องหน้าที่งดงามแม้จะไม่ได้มีสายเลือดวีล่าอยู่ในตัว นั่นเป็นเพราะเขาได้รับมาจากผู้เป็นแม่โดยตรง บ่อยครั้งที่เขามักจะไม่ค่อยชอบใจนักเมื่อถูกล้อว่าเหมือนผู้หญิง

 

 

อุปนิสัย : 

อความารีนเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานสูงเนื่องจากเขาต้องการนำพาความยิ่งใหญ่มาสู่ตัวของเขาเอง เขาเป็นเด็กที่มีไหวพริบและฉลาดมากคนหนึ่งในทุกๆด้าน แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังพยายามที่จะหาลู่ทางเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการมาด้วยวิธีลัด แม้จะเป็นการได้มาด้วยการโกงผู้อื่นก็ตาม

บุคลิกของอความารีนนั้นเป็นคนไม่แสดงอารมณ์ทางสีหน้าและความรู้สึก เขามีท่าทีเย็นชาต่อผู้คนและไม่สนใจใยดีใครมากนัก เขามักจะจมอยู่กับความคิดของตัวเองเสียเป็นส่วนใหญ่ ไม่มีใครรู้ว่าคนอย่างเขากำลังคิดอะไรอยู่ นั่นเป็นเพราะเขาได้รับบาดแผลทางจิตใจในตอนเด็ก ทำให้เขาเก็บความคับแค้นเอาไว้ในใจลึกๆ

อความารีนมักจะมองคนอื่นด้วยสายตาที่ดูถูกดูแคลน ไม่เป็นมิตรอยู่เสมอ เขาไม่ชอบที่จะเห็นใครอยู่เหนือกว่าตนเพราะไม่อยากเป็นคนแพ้ เป็นคนที่เกลียดใครแล้วก็จะไม่ญาติดีด้วยง่ายๆ ยกเว้นแต่เป็นคนประเภทเดียวกันหรือเขาประเมินดูแล้วว่าเป็นคนที่มีผลประโยชน์สำหรับเขา ดังนั้นเขาจึงรู้สึกมีความสุขที่ได้เห็นคนอื่นถูกจงเกลียดจงชังหรือไม่ชอบหน้า ด้วยเหตุผลที่ว่า

'โลกนี้มันไม่ต้องการความสงบสุขอยู่แล้วล่ะ'

แต่ลึกๆแล้วเนื้อแท้ของอความารีนนั้นเป็นคนที่มีจิตใจดี เขามักจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือหากคนที่เขาไว้ใจกำลังตกที่นั่งลำบาก แม้จะไม่แสดงออกทางสีหน้าหรือมีคำจิกกัดอยู่ในการกระทำนั้นไปด้วยก็ตาม

 

 

ประวัติ :

 

อความารีน เกรเซอร์ (Aquamarine Gracer) ลูกชายของเพอร์ซิอุส เกรเซอร์และเบลล่า มองต์ สองสามีภรรยาจากตระกูลผู้วิเศษสายเลือดพ่อมดแม่มดสืบเชื้อสายชนชาวซอร์เซอเรียนดั้งเดิม โดยเพอร์ซิอุสนั้นเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่มีชื่อเสียงในเหล่าหมู่ผู้วิเศษในหมู่บ้านเล็กๆแถบนอร์เวย์

พวกเขาได้ให้กำเนิดลูกฝาแฝดชายหญิง อความารีนและอะเมทิส แต่ความสัมพันธ์ระหว่างลูกและพ่อนั้นไม่ค่อยสู้ดีนัก เพอร์ซิอุสถูกตราหน้าว่าเป็นพ่อมดที่ไม่น่าเชื่อถือภายหลังการทดลองประดิษฐ์เครื่องรางของเขาล้มเหลว ยอดการสั่งจองจากเหล่าผู้วิเศษนั้นหดหายจนรายได้ของครอบครัวซบเซาลง เพอร์ซิอุสหมดอาลัยตายอยาก เขาดื่มสุราทุกวันจนเมามาย ใช้เวทมนตร์จากปลายไม้กายสิทธิ์ทำร้ายภรรยาและลูกทั้งสองคนที่ตอนนั้นแค่พอจะจำความได้ การกระทำของพ่อครั้งนั้นติดอยู่ภายในใจของเด็กผู้ชายอย่างอความารีน เกิดเป็นแผลในใจของเด็กชายและรอยบากที่มือด้านขวาชัดเจนจากการถูกเวทมนตร์ของพ่อทำร้าย

วันหนึ่งเพอร์ซิอุสขาดสติอย่างรุนแรง เขาได้ร่ายคาถาเผาบ้านไปพร้อมกับตัวเอง เบลล่าผู้เป็นภรรยาหนีหัวซุกหัวซุนพาลูกน้อยทั้งสองคนหนีกองเพลิงออกมาจากตัวบ้านได้สำเร็จและได้พาลูกน้อยทั้งสองเดินผ่านชายป่าโดยทิ้งความวุ่นวายไว้เบื้องหลัง เธอได้พาอความารีนไปฝากไว้กับแม่มดชราคนหนึ่งที่ชื่อว่า มาร์ธา โบฟอร์ต ญาติห่างๆของเพอร์ซิอุสผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้านใกล้ๆกับโคเวนเนีย ดินแดนของซอร์เซรา โดยให้เหตุผลว่าเธอต้องการให้อความารีนอยู่ที่ในที่ที่ปลอดภัยและอบอุ่น เธอต้องการให้เด็กชายสานต่ออาชีพของเพอร์ซิอุสให้จงได้ และคิดว่ามาร์ธาจะมีความรู้เรื่องการเล่นแร่แปรธาตุมากพอจะสอนเด็กชายในเรื่องนี้แทนผู้เป็นพ่อของเขาที่สิ้นสติและลมหายใจไปแล้ว โดยเบลล่านั้นจะเป็นคนที่เลี้ยงดูอะเมทิสผู้เป็นแฝดน้องเอง แม้ว่าพี่น้องจะต้องพรากจากกันแต่เบลล่าก็ยืนยันว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุด

มาร์ธาตกลงที่จะรับเลี้ยงอความารีนเอาไว้ และยินดีที่จะให้อความารีนใช้นามสกุลโบฟอร์ตของเธอ เบลล่าและอะเมทิสได้ออกเดินทางจากที่นี่ไปไกล ทั้งอความารีนและมาร์ธาไม่ได้รับจดหมายติดต่อจากพวกเธออีกเลย อความารีนได้แต่เฝ้ารอว่าสักวันจะได้พบกับแม่และน้องสาวอีก

อความารีน โบฟอร์ต เติบโตมาในบ้านหลังเล็กด้วยการเลี้ยงดูจากมาร์ธา เธอให้ความรักและความอบอุ่นกับอความารีนเป็นอย่างดี แต่เด็กชายนั้นกลับมีสายตาที่แสนเย็นชาไร้อารมณ์ แถมยังไม่ค่อยพูดจา แม้ว่ามาร์ธาจะพยายามพูดคุยกับเด็กชายมากแค่ไหนก็ตาม เว้นแต่เรื่องเวทมนตร์ที่มาร์ธามักจะเล่าให้ฟังและสอนเขาใช้มันเท่านั้นที่ทำให้เด็กชายสนใจ นั่นเป็นผลพวงมาจากภาพในอดีตที่เคยถูกผู้เป็นพ่อทำร้ายและภาพที่แม่อุ้มเขาและน้องสาวหนีออกมาจากกองเพลิงที่ลุกโชนทั่วบ้าน เหตุการณ์นั้นติดอยู่ในใจของเด็กชายเสมอมา

เมื่อเด็กชายเติบโตขึ้น เขารับรู้ว่าตัวเขานั้นมีเวทมนตร์ จากการเคลื่อนย้ายของได้เล็กๆน้อยๆ หรือแม้กระทั่งเรียนรู้ได้ถึงคาถาทั่วๆไป รวมถึงการเล่นแร่แปรธาตุเล็กๆน้อยๆ แต่ก็ถูกมาร์ธาห้ามให้เขาใช้มันมากจนเกินไป จนวันหนึ่งเขาได้รู้จักกับเพื่อนบ้านละแวกนั้น แต่อความารีนก็ไม่ได้เป็นมิตรกับเด็กพวกนั้นมากเท่าไหร่ อความารีนมักจะคอยกลั่นแกล้งเด็กพวกนั้นอยู่เสมอด้วยเวทมนตร์จากไม้กายสิทธิ์ของมาร์ธาซึ่งอความารีนได้แอบหยิบไปเล่นบ่อยๆและใช้พลังจากไม้นั้นจนเวทมนตร์ตีกลับจนเขาต้องบาดเจ็บเอง อความารีนแทบไม่เคยจดจำคำสอนของมาร์ธาเลย เขาไม่มีทางที่จะเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่เก่งเหมือนพ่อได้ เขาจึงแสดงท่าทีต่อต้านและสร้างความวุ่นวายอยู่ตลอด นั่นเป็นเพราะว่าเขาเกลียดพ่อของตัวเอง ทำให้มาร์ธาซึ่งแก่ชราลงมากแล้วล้มป่วยลงเพราะความเครียดจากที่เด็กชายนั้นบาดเจ็บบ่อยๆหรือถูกนำมาฟ้องจากเพื่อนบ้านบ่อยครั้งว่าอความารีนนั้นไปกลั่นแกล้งลูกของตน รวมถึงโรคร้ายที่เกาะกินร่างกายมานานแรมปี

มาร์ธาจากโลกนี้ไปอย่างสงบเนื่องจากความชราภาพและโรคร้ายที่ไม่อาจจะรักษาให้หายได้ อความารีนรับรู้ถึงความเสียใจนั้นเพราะความผูกพันธ์แต่ก็ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เธอทิ้งสมบัติเอาไว้ให้อความารีนจำนวนหนึ่ง แต่เขาไม่อยากได้มันแม้แต่อย่างเดียวเพราะมันไม่มีค่าพอจะตีเป็นเงินจำนวนมหาศาลได้ รวมทั้งไม้กายสิทธิ์ที่ไม่มีประสิทธิภาพสำหรับอความารีนมากพอเพราะมันไม่ใช่ของเขาตั้งแต่แรก มีเพียงแค่เครื่องรางชิ้นหนึ่งซึ่งเป็นสร้อยเวทมนตร์ที่มาร์ธาทิ้งไว้ให้เขาก่อนจะจากโลกนี้ไป สร้อยนี้มีพลังเพื่อช่วยปกป้องเด็กชายจากภยันตรายทั้งปวง หลังจากฝังร่างของมาร์ธาในสุสานแล้ว อความารีนก็ได้ร่ำลามาร์ธาหน้าหลุมศพก่อนจะเดินทางออกจากหมู่บ้าน โดยเขามีเป้าหมายเพื่อที่จะตามหาแม่และน้องสาวพร้อมกับคำสั่งเสียของมาร์ธาที่ต้องการให้เขาเดินทางไปที่โคเวนเนียเพื่อความปลอดภัยของตัวเขาเอง ที่นั้นเขาจะพบกับผู้คนมากมายที่ใจดีกับเขา หากอยู่ที่นี่ไปโดยไร้การปกป้องและการดูแลของมาร์ธาเกรงว่าเด็กชายจะถูกเกลียดจากเพื่อนบ้านละแวกเดียวกัน

อความารีนออกเดินทางสู่โคเวนเนียซึ่งก็อยู่ในละแวกใกล้ๆกัน โดยหวังว่าเขาจะพบกับแม่และน้องสาวอีกครั้งหนึ่ง แม้ว่าจะยังไม่พบพานกันตอนนี้ก็ตาม


คุณเป็นพ่อมดแม่มดสายใด: ไม่เจาะจง

 

 

สิ่งที่ชอบ :
- เรื่องเกี่ยวกับเวทมนตร์
- เครื่องราง
- การได้เป็นคนที่มีชื่อเสียงและยิ่งใหญ่
- ฤดูหนาวและเทศกาลคริสต์มาส
- ความมืดมน
- ชาร้อนๆ

สิ่งที่ไม่ชอบ :
-ความสงบสุข
-กลิ่นเครื่องเทศ
-ดอกไม้
-ฤดูร้อน
-คนที่เสแสร้ง

 

อื่นๆที่อยากบอกเพิ่มเติม :   

สร้อยที่มาร์ธาให้อความารีนนั้นเป็นเครื่องรางที่ใช้ป้องกันภัยแค่เฉพาะในช่วงเวลาของการเดินทางออกนอกเขตพื้นที่ปลอดภัยเท่านั้น หากอยู่ในเขตพื้นที่อันตรายพลังของเครื่องรางจะทำงานและปกป้องผู้ที่สวมใส่มัน หากอยู่ในพื้นที่โลกเวทมนตร์ เขตโคเวนเนียหรือพื้นที่ปลอดภัยพลังของเครื่องรางจะไม่ทำงานและไม่ส่งผลอะไรต่อผู้สวมใส่